Badania przestrzeni porowej są kluczowe dla określenia właściwości zbironikowych skał, takich jak porowatość i przepuszczalność, które decydują o zdolności skał do magazynowania i przepuszczania płynów, np. węglowodorów czy wód podziemnych. Badania więźby skały pozwalają określić, jak układ i geometrię ziaren oraz oszacować ich wpływ na właściwości mechaniczne skały. Analiza mikrostrukturalna umożliwia także rekonstrukcję przeszłych zdarzeń geologicznych zapisanych w skale, takich jak deformacje i procesy diagenetyczne.
Analiza sieci spękań i uskoków odgrywa kluczową rolę w zrozumieniu procesów deformacji skorupy ziemskiej. Struktury te determinują przepływ płynów w górotworze, co ma istotne znaczenie dla eksploracji złóż węglowodorów, wód podziemnych oraz potencjalnych stref mineralizacji surowców. Wykorzystanie badań terenowych i teledetekcji umożliwia precyzyjną lokalizację i charakterystykę tych struktur, wspierając modelowanie ryzyka geologicznego (np. osuwisk, trzęsień ziemi), optymalizację projektów inżynierskich oraz efektywne zarządzanie zasobami geologicznymi.
Rozpoznanie budowy geologicznej za pomocą teledetekcji umożliwia szybkie i dokładne mapowanie struktur geologicznych na dużych obszarach, co jest szczególnie istotne w trudno dostępnych obszarach. Metody te pozwalają na identyfikację uskoków, fałdów i innych struktur tektonicznych oraz analizę ich relacji przestrzennych. Dodatkowo teledetekcja pomaga w identyfikacji zagrożeń geologicznych, takich jak osuwiska, oraz w planowaniu działań inżynieryjnych i eksploracyjnych.
Analiza morfometryczna i klasyfikacja rzeźby terenu z wykorzystaniem teledetekcji pozwala na ilościowe i jakościowe badanie form powierzchni Ziemi. Te techniki umożliwiają identyfikację procesów geomorfologicznych i ich dynamiki, wspierając oceny zagrożeń i przekształceń środowiska.